Ik hou van ijs. Altijd al gedaan en dat zal voor altijd zo blijven. Waarom dat weet ik niet. Misschien heeft het te maken met de eenvoud ervan: een simpel bolleke crème-glace op een hoorntje en het is direct feest. Misschien omdat ijs onlosmakelijk verbonden is met vakantie, zon en die zorgeloze augustusdagen van vroeger toen je het liedje van de ijsjeskar hoorde en je vol ongeduld met 20 frank op de trottoir zat te wachten. Misschien omdat met de lepel recht uit een bak ijs eten een guilty pleasure is en onmiddellijk troost brengt in droeve dagen. Of misschien moeten we het niet te ver gaan zoeken en is het gewoon omdat ijs onze zintuigen op tal van manieren streelt. Prettig koud, fluweelzacht en verleidelijk lekker.
