Ken die scene [spoiler alert] in “The Sixth Sense” waar die kleine zegt: “I see dead people.” En dat er vervolgens koude rillingen over je rug lopen want dat had je helemaal niet zien aankomen? Wel ik had net dezelfde ervaring toen ik het patroon van deze jurk wat beter bestudeerde. “I see buttons.” ging er op dat moment door mijn hoofd en ik kan u zeggen de horror en de bijhorende koude rillingen waren exact hetzelfde als in die film met dat enge blonde kind. Nu wist ik wel dat het een uitdaging voor mij ging worden om zo’n kleed ineen te krijgen, maar op een hele rij verborgen knopen; daar had ik niet op gerekend.

Zoals ik al vermelde in mijn vorige blogpost kreeg ik van The Dutch Label Shop de kans om hun labels een keer uit te testen. Nu heb ik sinds vorig jaar een kei coole leerstempel  om mijn eigen labels te drukken, maar minpunt daaraan is dat zo’n label niet in de wasmachine kan. Stoffen labels waren voor sommige maaksels dus welgekomen, enter The Dutch Label Shop. Ik had hun producten al vaker zien voorbij komen op andere blogs en was dus wel nieuwsgierig naar hoe mijn eigen labels er zouden uitzien. Hieronder kan je verder lezen hoe mijn ervaring was met het ontwerpen en bestellen van de kleine merkvlaggetjes.

Zwemmen. Dat is waar het allemaal mee begon of beter gezegd zou mee moeten beginnen, want ik ben nog altijd niet begonnen. Verwarrend? Oké, bear with me (haha, snap je?) ik leg het even uit. Ik ben nooit van de sportiefste geweest en zal het spijtig genoeg ook nooit worden. Toch wordt het op een bepaalde leeftijd duidelijk dat een beetje sport nodig is en als ook de huisdokter zegt dat wat beweging goed zou zijn, weet je dat je in actie moet schieten.

Waarom weet ik niet, maar ik heb een zwak voor ritstasjes. In de afgelopen jaren maakte ik er al een hele hoop en nog steeds vind ik het een van de leukste dingen om te naaien. Misschien omdat je er niet teveel bij moet nadenken of misschien omdat het een snel-klaar-toch-tof-resultaat-projectje is? In ieder geval, toen Lotte Martens haar blogtour voorstelde, sprong ik met veel graagte op de kar om haar nieuwe DIY-pakketten te testen. 

Vorig jaar volgde ik een erg fijne workshop bij Lotte Martens en toen ik een tijdje geleden de vraag kreeg om een selectie stoffen van een nieuw project van haar mee in de kijker te zetten, moest ik geen twee keer nadenken. Niet alleen omdat ze erg mooie stoffen maakt, maar voornamelijk omdat ik grote bewondering heb voor wat ze doet. Ze werkt enorm hard om haar eigen bedrijf op te bouwen en dit in een niet voor de hand liggende sector. Dat verdient respect, y’all!

Ik maak tassen. Veel tassen. Ik schreef zelfs een boek over het maken van tassen. Het is dus wel fair to say dat ik hou van alles wat met tassen te maken heeft. Dus toen Mieke me contacteerde met het nieuws dat ze een webshop opende vol met tassenmateriaal kon ik niet anders dan een denkbeeldig gat in de lucht springen. Zeilringen, leren riemen, sluitingen en holnieten op één adres en enkel een muisklik verwijderd, fantastisch toch?

De gezelligste stoffenwinkel van Lier heeft haar webshop een make-over gegeven en dat mag gevierd worden! Als laatste in de rij mocht ook ik op visite gaan bij Madeline en dat resulteerde in een blogpost over een onbestaande sjaal, een ontzichtbaar ritstasje* en kiezen voor plan B.

Op zaterdag volgde ik samen met een aantal andere bloggers een workshop zeefdrukken bij Lotte Martens. Ik had geen flauw idee wat te verwachten en reed met veel goesting, maar weinig inspiratie richting Leuven.