Nu de dagen aan het korten zijn en het ’s avonds al terug wat frisser is, is het naar goede gewoonte terug tijd om te beginnen bloggen. Ik schrijf wel ‘naar jaarlijkse gewoonte’ maar eigenlijk was het dit jaar geen eenvoudige beslissing. De goesting om te bloggen was tijdens de zomer een beetje verdwenen en toen het in augustus tijd was om mijn domeinnaam en hosting te verlengen, heb ik toch even getwijfeld om verder te gaan.
Ik noem het nu wel ‘goesting’, maar ik ben niet helemaal zeker of dat dat het wel goed verwoordt. Eerder schreef ik hier al over hoe ik altijd de verplichting voel om me te verantwoorden in mijn blogposts en toen ik vorige week deze blogpost van Kelly las, werd het me duidelijk waarom.
Het spontane is er af.
Het spontane gevoel om datgene wat me bezighoudt online te zwieren en niet te hard bezig te zijn of het wel interessant is, of ik wel consequent genoeg ben, of dat het wel vlot leest, of dat het mooi in beeld is gebracht, of dat er (in mijn geval) niet teveel spelfouten in staan of dat ik –God forbid– iemand op de gevoelige tenen trap; nog zoiets waarvoor je moet oppassen anno 2018.
Ik denk wat ik wil zeggen is dat waar bloggen vroeger vooral een fijne hobby was, het nu vooral vermoeiend is geworden en dat is niet de bedoeling.
En toch… toch heb ik om de een of andere reden beslist om er toch mee door te gaan. Omdat ik het zonde vind om 9 (!) jaar bloggen zo abrupt te eindigen. Omdat ik nog steeds graag foto’s neem. Omdat ik zeker weet dat ik nog vanalles en nog wat ga maken en dat graag ga willen delen.
Alleen kan ik niet beloven met welke regelmaat dat gaat zijn en of de inhoud wel interessant genoeg is of wel bij deze blog zal passen. Misschien wil ik binnenkort alleen nog maar links delen. Of recepten. Of de soort handgemaakte tas die je al 100 keer hebt zien voorbij komen. Of alleen wat foto’s zonder tekst. Misschien word ik wel beautyblogger. Of fashionblogger. Of zoetwatervissenblogger. Who knows? (Maar eigenlijk vooral who cares?)
Dus misschien tot snel of tot later, maar voor nu laat ik je met een 1-secondenfilmpje van deze zomer. Door het afschuwelijk warme weer van deze zomer heb ik niet van elke dag een seconde (er gebeurde op sommige dagen letterlijk niks) dus heb ik deze zomer maar willekeurig gemasht met de seconden van vorig jaar want die hebben de blog nooit gehaald*.
*Omdat de zomer van 2017 ook geen volledig jaar was en ik het niet vond kunnen om iets ‘imperfect’ op de blog te zetten. Go figure.
