Dit is zo’n typisch Pinterest idee. Ik zag het al een hele tijd geleden, pinde het en deed er dan -zoals dat gaat met Pinterest ideeën- helemaal niks mee. Maar zoals ik al zei, het knutselen had me in de ban en mijn vingers jeukten om iets te maken en toen herinnerde Pinterest me aan dit idee. Toeval wil dat ik tijdens de zomer mijn gordijnen te heet had gewassen en daardoor kon ik zonder extra aankopen deze vliegenmepper maken. Dat gordijn is namelijk een vouwgordijn met houten latjes dat ik ooit zelf maakte. Maar doordat die helemaal “verenneweerd” uit de wasmachine kwam had ik dus latjes op overschot. Enter: de vliegenmepper.Op zich is het een van de meest eenvoudige dingen om te maken, echt waar, het vraagt alleen het juiste materiaal en gereedschap. Uit een overschotje leer sneed ik een lapje en prikte er met een pons gaatjes in. (Blijkbaar is dat nodig, iets met luchtverplaatsing en zo). Vervolgens zaagde ik een klein hoekje uit de houten stok en schuurde die bij. Met twee kleine koperen nageltjes werd alles vastgezet en aan het uiteinde boorde ik een gaatje voor een leren lus. Klaar!Vervolgens kon er getest worden en ik moet zeggen dat dit een kei goede vliegenmepper is. Ik heb zelden zulke tot moes geklopte vliegen gezien.

 

In het voorjaar kreeg ik van mijn werkgever een oud versleten krukje. Ze had het gevonden op een werf en vond het wel iets voor mij. Ze kent me ondertussen al goed en had dan ook volkomen gelijk  want ik was er meteen weg van. Het is een simpel ding, maar van goede kwaliteit. Het is gefabriceerd door het Duitse Hailo en is eigenlijk een doodgewone bureaustoel. Ergens in de loop der jaren is de rugleuning verdwenen waardoor het nu een meer minimalistisch karakter heeft. En de combinatie met de vierkante metalen rand onderaan zet die eenvoudige zitting nu nog meer in de kijker. Bij het opknappen kwam er vooral heel veel schuren aan te pas omdat het in de loop der jaren enorm veel roest had verzameld. De zit waarvan ik dacht dat die het moeilijkst ging worden om op te knappen, was eigenlijk verbazingwekkend eenvoudig om te herstellen. Ik vond nog een lap leer (hiervan) die net groot genoeg was en die ik vooraf gegaan door een extra laagje dacron vastzette met een pneumatische nietmachine. Nu is stofferen niet nieuw voor mij, maar met leer had ik nog nooit gewerkt (uit schrik) dus je kan mijn voldoening wel voorstellen toen het resultaat 100x beter meeviel dan verwacht.

Het maken van deze mobiel ontstond eigenlijk per ongeluk door Coolblue. Ik had er tijdens de zomer een pakje besteld en dat arriveerde in zo’n typische blauwe doos. Aan die doos is een wedstrijd verbonden: knutsel er iets leuks mee en misschien win je € 100 shoptegoed. Nu moet je het woord knutselen geen twee keer tegen mij zeggen en dat in combinatie met een veel te warme zomer waarbij buitenkomen geen optie was, sprak me dat wel aan. Dus ging ik heel ouderwets aan de slag met karton, lijm en een schaar en knutselde ik -God weet waarom- een mobiel in elkaar. Ik won er helemaal niks mee, maar de goesting om een iets stijlvollere mobiel te maken was geboren.Ook hier ging ik grotendeels aan de slag met materiaal dat ik nog had liggen. De cirkels zijn gemaakt van oude platen metaal die ik ooit van mijn vader heb gekregen. Het zijn platen uit een drukkerij met afbeeldingen van hondenvoerverpakking. Geen idee hoe hij er aan kwam, maar hij ging ervan uit dat ik die ooit nog wel eens kon gebruiken. Hij had gelijk. Ik knipte hieruit cirkels van verschillende formaten en spoot ze in het zilver of goud. De houten stokjes kocht ik voor een paar euro bij Hubo en alles werd aan mekaar vastgemaakt met een fijne koperdraad.In tegenstelling tot de vliegenmepper en de bureaustoel is dit een compleet nutteloos ding. Iets dat ik meestal niet maak, maar waar ik wel voldoening heb uitgehaald. Nu kriebelt het om nog meer van die mobielen te maken, alleen zou ik niet weten waar ik er mee moest blijven.En omdat het de bedoeling is dat een mobiel zachtjes beweegt: hier een bewegend beeld.